-Jak tutaj pięknie-Powiedziałem sam do siebie.
Jednak nie mogłem tym widokiem nacieszyć się długo,ponieważ nagle zrobiło mi się słabo i upadłem z hukiem na ziemię.Przed moimi oczami pojawiła się ciemność.
***
-Osiem,dziewięć,dziesięć...szukam!
Pomarańczowe lwiątko chodziło dookoła i zaglądało za każde drzewo oraz głaz.Po paru minutach krzyknęło:
-Uzuri mam cie!
-Oh czemu mnie zawsze znajdujesz pierwszą?
-Bo Jasiri zawsze ma dziwne kryjówki i nigdy nie mogę go znaleźć.
-Dobra to poszukamy go razem i zobacz....czy ty mnie w ogóle słuchasz?-Lwiczka patrzyła na pomarańczowego,który oddalał się nie wiadomo po co-Anastachili!
-No co?!
-Gdzie ty idziesz?
-Spójrz..tam coś leży-Lewek wskazał łapką przed siebie.Faktycznie coś tam leżało.
-Yyy lepiej tam nie podchodźmy...to może coś groźnego.
-Oj siostra boisz się?Jak masz przy sobie takiego lwiaka jak ja nie musisz się niczego bać!-Anastachili dumnie wypiął pierś.
-Ha ha ha ha-Lwiczka wybuchnęła śmiechem
Pomarańczowy zignorował to i pobiegł w stronę nieznajomego.Gdy znaleźli się na miejscu ujrzeli czarnego,dużego lwa,który miał rany na całym ciele i nie wyglądał zbyt dobrze.
-Yyy Uzuri on żyje?
***
Gdy się przebudzałem poczułem jak ktoś lekko wali mnie w łeb.
-Ał!-Krzyknąłem.
-Żyje!-Usłyszałem jak przez mgłę.
Gdy otworzyłem oczy ujrzałem pomarańczowego lewka,który patrzy na mnie ze zdziwieniem i kremową lwiczkę,która stała za nim i najwidoczniej bardzo się bała.
-Prze pana kim pan jest?-Spytał lewek,a ja podniosłem się i ciepło do niego uśmiechnąłem.
-Mam na imię Giza i dotarłem na tą ziemię w poszukiwaniu stałego domu...bardzo długo podróżuje i nie mam już sił. Czy moglibyście mnie zaprowadzić do władców tej pięknej ziemi?
-Ależ oczywiście!Władcy tej ziemi to nasi rodzice ja jestem Anastachili,a to moja siostra Uzuri.
-Dzień dobry-Odpowiedziała nieśmiało lwiczka.
-Oh to wspaniale byłbym wam bardzo wdzięczny gdybyście zaprowadzili mnie do waszych rodziców.
-Jasne!-Krzyknąłem-A jak ma na imię to będziemy go wołać i mówić,żeby już wyszedł?
-Jasiri.
Po krótkim szukaniu te przeurocze dzieci znalazły swojego brata i wyjaśniły mu całą sytuacje.Po paru minutach byliśmy już pod wielką,majestatyczną skałą w której mieszkało całe stado jak się okazało Lwiej ziemi. Anastachili zawołał sowich rodziców i już po chwili z Lwiej skały schodził ciemno-brązowy lew z czarną grzywą i zielonymi oczami oraz pomarańczowa lwica z bursztynowymi oczami.Oboje wyglądali na sympatycznych choć blizna króla,którą miał na oku trochę mnie przerażała.Lew odezwał się:
-Nazywam się Kovu i jestem królem tej ziemi,a to moja żona Kiara. Nasze dzieci powiedziały nam,że znalazły cię podczas zabawy i,że szukasz stałego domu,ponieważ od dawna jesteś w podróży.Czy to prawda?
-Tak to prawda,bardzo chciałbym dostać się do stada.Jednak zrozumiem kiedy wasza wysokość odmówi-Lekko się ukłoniłem.Nie wiedziałem jak się zachować,tam gdzie mieszkałem nie było władców każdy martwił się o samego siebie.
-Nasza ziemia jest otwarta dla wszystkich przybyszy-Królowa uśmiechnęła się do mnie.
-Moja żona ma racje przyjmiemy cię do stada.Nasz szaman opatrzy zaraz twoje rany,a moja siostra oprowadzi cię. Vitani!-Krzyknął,a już po chwili przed moimi oczami ukazała się piękna kremowa lwica z fiołkowymi oczami i grzywką.
Chyba się zakochałem-Pomyślałem patrząc na lwicę.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A oto prolog na moim nowym blogu!Mam nadzieje,że się podoba:*
